top of page

Le Gendarme (de serie) (1964-1982)

De bekend Le Gendarme serie bestaat uit 6 films. Louis de Funès speelt in deze film de rol van Ludovic Cruchot. De eerste film 'Le Gendarme de Saint-Tropez werd opgenomen in 1964 en de laatste film 'Le Gendarme et les gendarmettes' werd opgenomen in 1982. Dit was ook de laatste film waar Louis de Funès in schitterde aangezien hij in 1983 overleed aan een hartaanval.

DVD bestellen

Filmspecificaties  

Regie: Jean Girault  

Muziek: Raymond Lefevre  

Rol Louis de Funès in de film: Ludovic Cruchot

Overzicht Gendarme Serie

Klik op de afbeelding voor meer informatie over de afzonderlijke films

De rol van Cruchot in de serie is karakteristiek voor zijn overige rollen die hij in latere films speelde. Voor De Funès zelf was de rol een karikatuur voor hoe het er in het leven aan toe gaat, en dan vooral op de werkvloer. Tegenover je meerdere ben je slijmend en nederig, tegenover iedereen die onder je staat of die zwakker is ben je hardvochtig en streng. De Funès voerde die rol tot in het uiterste door, waarbij zijn uiterlijk hem veel heeft geholpen. Tegenover adjudant Gerber (Michel Galabru) maakt hij zich kleiner dan hij al was, slechts een enkele keer als de omstandigheden het toelaten mag hij de baas over zijn meerdere spelen, hetgeen hij dan ook weer met het volle plezier doet.

De humor in de film houdt altijd verband met wat de acteurs zelf doen, zij zijn het in feite die de komische omstandigheid creëren. Anders dan in vele moderne komische films gaat het er niet om dat er grappige dingen gebeuren waarom gelachen kan worden, hier moet er vooral gelachen worden om de acteurs zelf, om hoe ze zelf reageren op wat hen overkomt. Een aantal dingen komen in elk van de zes films voor. Zo is er steeds weer de non in de auto, die in deel één net haar eerste rijervaring erop heeft zitten als Cruchot haar vraagt hoelang ze al auto rijdt. Ook houdt een deel van de humor altijd verband met vrouwen of de verschillen tussen mannen en vrouwen. Heel duidelijk komt dat natuurlijk naar voren in Le gendarme se marie, waarin Cruchot als door de bliksem getroffen van het ene moment op het andere verliefd wordt op een vrouw. Minstens even onsubtiel worden die verschillen tussen mannen en vrouwen uitgebuit in de laatste film, Le gendarme et les gendarmettes, waarin een viertal vrouwelijke agenten in opleiding stage komen lopen in Saint-Tropez.

​

De gendarmefilms waren bedoeld voor vermaak, ze leverden geen grote filmprijzen op, en voor critici was er veel om kritiek op te leveren, onder andere op het feit dat het lijkt alsof de films de spot drijven met een in Frankrijk hoog aangeschreven beroepsgroep, de gendarmerie. De waarschuwing die aan het begin van een aantal delen te zien is was niet voor niets, daarin wordt voorafgaand aan de film vermeld dat het getoonde slechts grappen zijn die niet tot doel hebben een zeer gewaardeerd corps dat zich inzet voor staatsbelangen belachelijk te maken. Toch geven de films een zekere realiteit weer, wat ze ook vandaag de dag nog interessant maakt. Hoe er omgegaan wordt met hippies, met nudisten, met buitenaardse wezens, en ook met de eerste computer, geeft een beeld van onderwerpen die wel degelijk in die tijd relevant waren. Natuurlijk worden ze op een Louis-de-Funèske wijze behandeld, feit is wel dat ook daarom de films juist met de jaren aan kracht en ook aan kunstwaarde toenemen. Zo maken ze vandaag de dag geen films meer, misschien maar goed ook, want daardoor grijpen we alleen maar met meer plezier terug naar de oude klassiekers.

​

Een van de laatste zinnen van Cruchot in de laatste film geeft ook mooi weer hoe hij zichzelf als gendarme zag in Frankrijk, en wellicht ook hoe De Funès zichzelf zag in de Franse filmwereld: ‘We zijn slechts de radertjes in een enorme klok’. Dat deze woorden ook de laatste woorden van De Funès voor de camera zouden blijken, is daarom treffend, een acteur is inderdaad niet meer dan een radertje, maar zonder dat radertje zou de klok niet lopen.

bottom of page